Mijn naam is Lotte en op mijn 21e voel ik me meer alleen dan ooit, ondanks dat mijn ouders nog leven. Mijn vader, Arjan, was een alcoholist die mijn moeder, Marieke, mishandelde, terwijl zij zich altijd stilhield en nooit ingreep. Dit is het verhaal van hoe ik leerde dat familie soms de bron is van je diepste verdriet.
Op een ijskoude nacht vluchtte ik met mijn twee kinderen voor mijn man, die ons leven tot een hel had gemaakt. Mijn beste vriendin Marieke kon ons niet helpen, haar man weigerde ons binnen te laten. In het trappenhuis, wanhopig en alleen, vroeg ik me af of er nog hoop voor ons was.
Mijn naam is Marloes en twaalf jaar lang leefde ik in een huwelijk met Mark, waarin geld, controle en angst mijn dagen bepaalden. Jarenlang zweeg ik voor de kinderen en de hoop dat het ooit beter zou worden, maar elke dag bracht meer pijn en machteloosheid. Uiteindelijk moest ik kiezen: blijven voor het gezin, of proberen vrijheid te vinden voor mezelf en mijn kinderen.
In het holst van de nacht vlucht ik met mijn kinderen uit een huis vol geweld. Op de trap van een Amsterdams portiek voel ik me verscheurd tussen wanhoop en hoop. Ik deel mijn strijd, mijn angsten en de zoektocht naar een uitweg in een stad die soms koud aanvoelt.
Ik vluchtte midden in de nacht met mijn kinderen weg van mijn man, die ons jarenlang mishandelde. In mijn wanhoop zocht ik hulp bij mijn beste vriendin Sanne, maar haar man Bas weigerde ons binnen te laten. Op de koude trap van hun flatgebouw, met mijn kinderen dicht tegen me aan, voelde ik me gebroken maar vastbesloten om nooit meer terug te gaan.
Mijn leven veranderde op het moment dat mijn driejarige zoon de deur voor de politie opendeed. In deze emotionele vertelling neem ik je mee door de angst, het schuldgevoel en de hoop die ons pad naar vrijheid kenmerkten. Ik deel mijn verhaal om anderen te laten weten dat ontsnappen mogelijk is, zelfs als alles verloren lijkt.
Mijn jeugd werd getekend door de stilte na het geweld, het breken van glas en de schreeuw die de nacht doorsneed. Ik groeide op in de schaduw van mijn vaders hand en mijn moeders zwijgen, worstelend om de kracht te vinden om te vergeven. Nu, na alles, vraag ik me af – kun je ooit vergeten wat je heeft gebroken?
Mijn naam is Lotte en dit is het verhaal van de nacht waarop mijn vierjarige zoon Daan onze redder werd. Jarenlang leefde ik in angst voor mijn man, tot die ene stormachtige nacht in ons huis in Zaandam. Dit is een verhaal over angst, hoop en de onverwachte kracht die je vindt als alles verloren lijkt.
