Elke ochtend verlaat ik haastig ons appartement, zogenaamd om op tijd op mijn werk te zijn, maar in werkelijkheid vlucht ik voor mijn man. Op kantoor vind ik rust en waardering, terwijl ik thuis een masker van geluk draag voor mijn kinderen en de buitenwereld. Nu ik op het randje van mijn kunnen sta, vraag ik me af of ik ooit de moed zal vinden om mijn leven echt te veranderen.
Op een ijskoude nacht vluchtte ik met mijn twee kinderen voor mijn man, die ons leven tot een hel had gemaakt. Mijn beste vriendin Marieke kon ons niet helpen, haar man weigerde ons binnen te laten. In het trappenhuis, wanhopig en alleen, vroeg ik me af of er nog hoop voor ons was.
In het holst van de nacht vlucht ik met mijn kinderen uit een huis vol geweld. Op de trap van een Amsterdams portiek voel ik me verscheurd tussen wanhoop en hoop. Ik deel mijn strijd, mijn angsten en de zoektocht naar een uitweg in een stad die soms koud aanvoelt.
Mijn leven veranderde op het moment dat mijn driejarige zoon de deur voor de politie opendeed. In deze emotionele vertelling neem ik je mee door de angst, het schuldgevoel en de hoop die ons pad naar vrijheid kenmerkten. Ik deel mijn verhaal om anderen te laten weten dat ontsnappen mogelijk is, zelfs als alles verloren lijkt.
