Mijn naam is Marjolein en ik neem je mee naar de dag waarop ik mijn dochtertje achterliet in het ziekenhuis. Dit verhaal is mijn poging om uit te leggen waarom ik die keuze maakte, verscheurd tussen schuld, liefde en de verwachtingen van mijn familie. Misschien veroordeel je me, misschien begrijp je me – want het leven is zelden zwart-wit.
Mijn naam is Bas van Dijk, en ik heb mijn moeder vijfentwintig jaar niet gezien. Elke week zat ik in hetzelfde eetcafé, wetend dat de vrouw die daar serveerde mijn moeder was, maar ik durfde haar nooit te benaderen. Tot die ene dag waarop ik eindelijk de moed vond om haar aan te spreken, en alles veranderde.
Mijn naam is Jeroen van Dijk. Op mijn achtste verliet mijn vader ons gezin zonder uitleg. Nu, dertig jaar later, staat hij ineens voor mijn deur en word ik geconfronteerd met alles wat ik dacht te hebben verwerkt.
