Ik ben Marieke, zestien jaar oud, en elke avond hoor ik mijn vader schreeuwen door de muren van mijn kamer. Dit is het verhaal van hoe ik probeerde te houden van en te begrijpen wie mijn vader was, terwijl de drank hem langzaam van ons afnam. Mijn brief, geschreven voor een schoolopdracht, werd onverwacht een getuigenis die velen raakte.
Mijn naam is Marleen en na achttien maanden coma werd ik wakker in het UMC Utrecht, terwijl mijn vader zachtjes ‘Het Dorp’ op zijn gitaar speelde. Dit is het verhaal van mijn familie, verscheurd door hoop en wanhoop, en van de liefde die ons ondanks alles bij elkaar hield. Utrecht ademde met mij mee, en dankzij muziek, koppigheid en onverwachte kracht vond ik mijn weg terug naar het licht.
Mijn naam is Pieter en ik dacht altijd dat ik met geld de harmonie in mijn gezin kon bewaren. Pas toen mijn dochters, Sanne en Lotte, elkaar begonnen te mijden door mijn financiële keuzes, besefte ik hoe diep de scheuren waren die ik zelf had veroorzaakt. Nu sta ik voor de scherven van onze familieband en vraag ik me af of het ooit nog goed kan komen.
Mijn leven draaide altijd om mijn dochter, Sophie. Toen ik haar het hardst nodig had, bleek er geen plek meer voor mij in haar leven. Dit is mijn verhaal over liefde, teleurstelling en de pijn van loslaten.
