Mijn jeugd werd getekend door de stilte na het geweld, het breken van glas en de schreeuw die de nacht doorsneed. Ik groeide op in de schaduw van mijn vaders hand en mijn moeders zwijgen, worstelend om de kracht te vinden om te vergeven. Nu, na alles, vraag ik me af – kun je ooit vergeten wat je heeft gebroken?
Mijn naam is Lotte en dit is het verhaal van de nacht waarop mijn vierjarige zoon Daan onze redder werd. Jarenlang leefde ik in angst voor mijn man, tot die ene stormachtige nacht in ons huis in Zaandam. Dit is een verhaal over angst, hoop en de onverwachte kracht die je vindt als alles verloren lijkt.
Dit is mijn verhaal over overleven nadat ik weduwe werd met drie kinderen. Ik worstel met het feit dat mijn eigen moeder weigert te helpen, terwijl ik alles doe om mijn kinderen een beter leven te geven. Elke dag is een strijd tussen schuldgevoel, onmacht en hoop.
