Mijn naam is Margriet en ik ben al jaren met pensioen. Sinds kort bellen mijn kinderen me dagelijks, maar ik voel dat er iets niet klopt. In dit verhaal neem ik je mee in mijn eenzaamheid, familieconflicten en de pijnlijke vraag of liefde soms te koop is.
Ik ben Anna, 67 jaar, en ik vertel hoe ik na de dood van mijn man en het verlies van contact met mijn kinderen, mijn kracht vond in geloof en gebed. Mijn verhaal is er één van pijn, eenzaamheid, maar ook van hoop en onverwachte wendingen. Misschien herken jij jezelf in mijn worsteling, of heb je zelf ooit gevoeld hoe het is om alleen te zijn.
Ik deel mijn verhaal over een pijnlijke ervaring als oudere in Nederland, waarin ik geconfronteerd werd met onbegrip en eenzaamheid. Mijn familiebanden staan onder druk en ik voel me steeds meer buitengesloten in een maatschappij die haastig aan me voorbij trekt. Deze gebeurtenis heeft me diep geraakt en doet me afvragen of er nog wel plek is voor mensen zoals ik.
Mijn naam is Marijke en ik woon al mijn hele leven in Rotterdam, in een rijtjeshuis met een kleine tuin waar ik altijd bloemen heb geplant. Nu ik ouder word, merk ik dat mijn gezondheid achteruitgaat en dat het contact met mijn kinderen en kleinkinderen steeds moeizamer verloopt, vaak overschaduwd door geldzorgen en misverstanden. Dit is mijn verhaal over familie, gemis en de pijnlijke vragen die blijven hangen als je je eigen kinderen niet meer herkent.
