Mijn ex-man Erik heeft tien jaar lang nauwelijks omgekeken naar onze dochter Sophie. Plotseling wil hij nu een rol spelen in haar leven, terwijl ik alles alleen heb moeten doen. Deze onverwachte wending zet mijn wereld op zijn kop en dwingt me keuzes te maken die ik nooit had verwacht.
Mijn naam is Els en ik heb tien jaar lang alles gegeven voor mijn gezin, vooral voor mijn schoondochter. In mijn drang om iedereen gelukkig te maken, verloor ik mezelf volledig uit het oog. Dit is het verhaal van hoe ik langzaam wakker werd en mezelf weer moest terugvinden.
Mijn leven veranderde op de dag dat mijn schoonmoeder mij verbood de achternaam van mijn ex-man te houden. In deze emotionele achtbaan worstel ik met familieconflicten, het moederschap en mijn eigen identiteit. Terwijl ik vecht voor mijn zoon en mezelf, vraag ik me af: wie ben ik zonder hun naam?
Mijn thuiskomst uit het ziekenhuis met onze pasgeboren dochter was allesbehalve het warme welkom waar ik op had gehoopt. Mijn man, Daan, was te druk met zijn werk en had niets voorbereid, ondanks mijn smeekbedes. In deze emotionele achtbaan van onbegrip, familieconflicten en onverwachte hulp moest ik mezelf opnieuw uitvinden als moeder.
Ik ben Marjolein, moeder van twee zonen die niet meer van elkaar konden verschillen. Mijn verlangen om Zachary te laten uitblinken, bracht spanning en verdriet in ons gezin. Nu vraag ik me af: heb ik het juiste gedaan, of heb ik juist alles kapotgemaakt?
Op mijn 64e vond ik opnieuw de liefde, maar mijn volwassen kinderen schaamden zich voor mij. In deze emotionele achtbaan moest ik kiezen tussen mijn eigen geluk en hun verwachtingen. Mijn verhaal gaat over verlangen, familieconflicten en de moed om jezelf te zijn, zelfs als dat betekent dat je alles op het spel zet.
Op een gewone zaterdagochtend biecht mijn man, Bart, na twintig jaar huwelijk op dat hij nooit kinderen wilde. Zijn bekentenis schudt mijn wereld op haar grondvesten en dwingt me terug te kijken op ons leven samen, onze dochter Sophie, en de keuzes die ik heb gemaakt. In deze emotionele achtbaan zoek ik naar antwoorden en vraag ik me af of liefde genoeg is om alles te overwinnen.
Na dertig jaar huwelijk verliet mijn man me plotseling voor een jongere vrouw. Maar het diepste verdriet kwam pas toen onze volwassen zonen hun ware gevoelens uitspraken. In deze emotionele achtbaan moest ik mezelf opnieuw uitvinden, terwijl ik worstelde met familieconflicten, eenzaamheid en de zoektocht naar hoop.
