Mijn naam is Marijke en ik werd voor het eerst verliefd na mijn vijftigste. Ik worstelde met het onbegrip van mijn familie, eenzaamheid en mijn eigen angsten, maar besloot niet op te geven. Soms vraag ik me af of ik recht heb op liefde, zelfs als mijn dierbaren dat niet begrijpen.
Na het overlijden van mijn man voelde ik me onzichtbaar en verloren in een wereld die niet meer de mijne leek. Mijn dagen waren leeg, tot een onverwacht compliment mijn hart opende voor nieuwe kansen. Dit is het verhaal van hoe ik mezelf opnieuw vond, ondanks familieconflicten en de angst voor het onbekende.
Ik dacht dat het een gewone ontmoeting zou zijn met een oude vriend, maar het werd een avond die mijn hele leven op zijn kop zette. Mijn dochter begreep er niets van en mijn ex-man kwam weer in beeld, waardoor oude wonden open werden gereten. Nu vraag ik me af: durven we na vijftig nog te kiezen voor onszelf, of blijven we gevangen in verwachtingen?
