Vanaf mijn jeugd was ik altijd degene die luisterde, troostte en zichzelf wegcijferde. Mijn huwelijk met Bas bracht me uiteindelijk tot het besef dat ik meer waard ben dan alleen de stille steunpilaar. Dit is het verhaal van hoe ik mezelf verloor – en weer terugvond.
Na een pijnlijke scheiding en jaren van eenzaamheid, dacht ik dat liefde niet meer voor mij was weggelegd. Toen ontmoette ik Jan, die alles leek te zijn wat ik ooit had gewenst. Maar uiteindelijk ontdekte ik dat ware rust en geluk in mezelf lagen, niet in een ander.
Deze zomer zorgde ik voor mijn kleinkinderen, overtuigd dat mijn zoon en schoondochter mijn hulp zouden waarderen. Wat begon als een liefdevolle belofte, veranderde langzaam in een bron van spanningen en onvervulde verwachtingen. Nu vraag ik me af: waar ligt de grens tussen helpen en jezelf verliezen?
Ik vertel hoe ik onverwacht de zorg voor mijn zieke schoonmoeder op mij moest nemen, wat leidde tot diepe conflicten en uiteindelijk tot verzoening. Mijn relatie met mijn man en kinderen kwam onder druk te staan, maar ik vond kracht in mezelf die ik nooit had vermoed. Deze ervaring heeft mijn kijk op familie, liefde en vergeving voorgoed veranderd.
Na dertig jaar huwelijk verliet mijn man me plotseling voor een jongere vrouw. Maar het diepste verdriet kwam pas toen onze volwassen zonen hun ware gevoelens uitspraken. In deze emotionele achtbaan moest ik mezelf opnieuw uitvinden, terwijl ik worstelde met familieconflicten, eenzaamheid en de zoektocht naar hoop.
